Toch is dit de echte wereld, de natte druipende
zwarte hoogten die we kennen uit

eerdere valpartijen, de daarna strekkende vrije
meters, de nieuwe lucht die

vol raakt van vogels die niet landen maar voort
geslingerd lijken door de ene na de andere

ademtocht, hier wonen wij. Hier trekken wij
sporen die we later terugvinden,

opdat ook hij ons zoekt. Hier komt alleen ik.
Hier is het geel lichter, het rood

helderder, hier komt het wit. In de verte scharrelt
het vee, omheind dit keer en kinderen

steken niets vermoedend hun handen door het
hek, neuzen nat nog boven likkende tongen.