manlijkheid

Jaren geleden testte ze haar manlijk brein,
de verwarring van haar vader, hoe ze

sneller kon dan het licht en of haar grootmoeder
gelijk had bij het lezen van de

maan. Van het begin af aan vertelde ze haar
vorderingen, het liefst in

kleurrijke schema’s die grafieken vertoonden
in stijgende lijn. En passant

vond zij de man van haar leven, de stad van
de toekomst, luisterende leerlingen en

mij. Met handgebaren haalt zij alles terug
en overhoop en opnieuw

deelt zij alles in: ons leven overzichtelijk en
eindelijk in structuur.

mijn meisje heeft haar titel (doctor of Philosophy), haar thesis ‘focuses on evaluating social science methodologies for testing causal claims‘ (de perfecte combinatie met het wiskundige zijn) en behoefde geen enkele correctie