Wees voorzichtig, zegt hij, want ik ben
vel over been, bot tegen
bot. Ik ben vlees, omarm met langere
armen, raak met mijn
tenen de overkant. Hoor het water beuken,
zegt hij, de wind
fluit. Ik hoor tinkelende arrensleeën, sneeuw
als kristallen. Zijn eenmanspeloton
schiet door de holten van mijn lijf, ik vang
zijn kogels, zijn hoofd is oorlog.
Wat blijft, zegt hij, is de geborgenheid.
Zoals ik rust dan tegen zijn
gebroken schouder maar hij met ogen open
gluurt door de spleten van zijn ziel.
Hans altena
24 december 2014 — 09:32
Weer een schot in de roos, doet pijn en ontroert
alja
24 december 2014 — 09:34
fijne kerst, x
hans altena
24 december 2014 — 10:04
jij ook, hopelijk met allen die je het liefst zijn
alja
24 december 2014 — 10:09
ze zijn er, morgen, daarna is het weer goed alleen te zijn, x
Eleonora
24 december 2014 — 11:16
Ontroerend!
Fijne kerst Alja en een mooi jaar vol creativiteit toe gewenst.
alja
24 december 2014 — 12:37
insgelijks en dankjewel!