Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

om niets

Hij denkt misschien dat het liefde is, zij
weet wel beter, ze staat daar

op veilige afstand van het bed waaruit
hij maar niet ontwaken kan,

ze heeft een kam in haar hand en een
flauw glimlachje daarboven

en ze wil dat de verpleegster nu ingrijpt
in plaats van dat

zorgvuldige ‘nou, nou’ en het opschudden
van zijn kussen zodat

die haren nog verwarder raken. Daar blijft
ze staan tot hij dan

eindelijk met zijn voeten zwaait, dronken
naar haar toe komt, zij

op haar tenen fatsoeneert zijn grijs hoofd
en knikt dan naar de zuster.

 

 

« »