Hij beschouwt het afgelopen jaar en mijn
Schrijven als een

Enorme huilbui die nu over is, ik mag mijn
Neus nog een keer ophalen, dan

Worden de ogen weer met zwart aangezet
En knipoog ik zelfs tegenover

Zijn camera, ik trek mijn shirtje naar beneden
En kijk naar de zon omhoog

Of ook wel daar tegenover mij, hij lacht en
Is dan weer serieus, de

Andere kijkrichting is beter, die van het
Besluit dat ik toen nam:

Niemand zou mij ooit nog te na komen of
Vergeten het licht bij te stellen