De warmte van zijn lijf dringt tot mijn
Natte benen door, aan mijn
Vochtige handen blijft zijn haar hangen
Zijn ogen nog niet dicht, de
Poten hakend aan mijn shirt, hij luistert
Legt zich neer tussen
Borst en buik, dwingt me tot rust, opnieuw
Beginnen, langzaam
Dit keer, zo langzaam dat ik bijna ook
Met ogen half gesloten
In zijn warmte slaap, ik zal altijd voor
Je zorgen, mompel ik
Zijn vacht geeft mee, licht puffend
Geeft hij mij gelijk
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x