Het omgekeerde: ik begrijp minder van hem
Nu ik niet meer onder hem lig, nu ik de
Afstand genomen heb terwijl
Ik in het boek zeul met zijn lichaamsdelen
Zijn familieleden, zijn avonturen, zijn zijn
En veelal zijn
Niet-zijn, toen ik probeerde lijn te brengen
In zijn geschiedenis verloor ik juist grip, alsof
Hij een willekeurig persoon
Uit de straat hierachter was, mijn mamma had
Hem zojuist zijn achternaam gevraagd en was
Gestuit op een Friese voorouder
Dat is alles, ik speelde niet langer op straat, ik
Wilde niet langer mijn hand opheffen om hem
Te groeten maar
De pijn is niet minder geworden en de zin hangt
Nog tussen loos en betekenis in: dat ik van hem
Houd, houd, hield
hans altena
23 december 2013 — 10:00
schrijven over is erkennen dat je verloren hebt, het woordeloze begrip in de lucht opgegaan van het uitspreken… weer mooi onder woorden gebracht toch wat zich niet laat vangen… in het afscheid neem jehet gemis mee
ps in laatste couplet begrijp ik de ‘is:’ niet
alja
23 december 2013 — 12:18
te snel vanmorgen, Hans, ik ben het met je eens verder, dank