haar verwanten

Nog altijd mis ik mijn eigen programma
Niet de structuur die ik

Gaandeweg opbouw of het ritme waarin
Ik verstrikt ben geraakt maar

Het tweewekelijks maken van een show
Waarin mijn teksten met mijn muziek

Een collage vormden die ik daarvoor
Alleen op tafel of in

Gedachten liet vullen, de lichte opwinding
En intimiteit in de

Kleine ruimte waarbinnen wij tussen
Kabels en snoeren

Een eigen wereld hadden en toch in
Verbinding stonden met

Het leven daarbuiten hoewel je soms
Bij het verlaten van

De achterdeur opeens geconfronteerd
Werd met slagregens of

Een warmte die je overviel, een beetje zoals
In het echte leven: een

Collage van gebeurtenissen en gevoelens
Die niet altijd overeenstemmen met

Je eigen kleine ik, en dan daartussen je
Proberen te bewegen

Terwijl de kunstenaar je gewoon vastplakt
Aan de vellen van haar bestaan