Als een klein meisje loop ik achter mijn
Jongens aan, ik moet huppelen bijna
Om hun tempo bij te houden, ik wil
Zelfs een hand, bots soms in hun midden
Blijf dan weer achter, alsof ze zouden
Omkijken, doen
Wat ik deed, wachten achter een boom
En boe zeggen, snoepjes uit een tas, brood
Op een bank, verdelen op
Een wiebelende knie, wijzend naar een
Bloem middenin het bos, een verdwaald
Dier, een afgebroken
Tak, bomen zwaar van regen en groen
Boven ons, geluiden links, een pad
Zeldzaam verlicht
Een kleverige hand, duizend vragen, zoekend
Naar een opening tussen al die zwaarte, een
Gat in al dat zwart
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x