Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

tussen weggaan en blijven

Staande achter de toonbank van de boekhandel
Ben ik dezelfde als leunend tegen mijn kast of
Springend op het podium, alleen

Dan wijdbeens staand en zwaaiend met mijn papieren
Terwijl ik nu mijn attributen neerleg en over alles
Heenkijkend u het goede wens

Ik houd in als de hapjes langskomen en nodig tot
Zitten, op de traptreden schuilt men naast elkaar
En dan kijk ik tot buiten of ik

U allen bereik, ik kondig een ander aan, ik stel voor
Ik schuif terzijde, ik maak plaats en dan vat ik weer
Samen, een grapje misstaat niet

En toch denk ik daar pas en altijd dat het er niet toe
Doet, dat het niets uitmaakt wat ik zeg, dat ik er alleen
Geweest ben en mezelf even heb laten zien

 

 

« »