Licht vanuit de stapelwolken, het dreigend blauw
Door mijn paarse gordijnen, licht
Door de raamspleet, de deur, alles op een kier waartussen
De poes schielijk weer verdwijnt
Geluiden van spelende kinderen, de meeuwen die
Naargeestig krijsen
Voetstappen die stil lijken te staan maar dan opeens
Oplossen, een hand van
Een zoon op mijn gloeiend voorhoofd, dan weer
Niets dan
Licht, dansend tussen de donkere takken, de wind door
Mijn haar als ik mijn
Paarden bestijg, in galop door de heuvels, de landen
Vallen als bladeren
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x