Zij hadden het kunnen zijn: het zilvergrijze
Echtpaar dat, handen op elkaar, het
Lint doorknipt en naar de fotograaf lacht
De rollators opzij rammelen
De stokken roffelen, de aanbouwvleugel stort
Bijna weer in elkaar, het is
Feest in het verzorgingshuis en dat zo snel
Na de oranje traktaties en
Het gezamenlijk zingen voor de Heer die
Verrijst, nog net voor
De zelf gebakken harten voor ons Moedertje
Maar zoveel te laat voor de mijne
Mijn pappa en mamma: het koningspaar
Handen los, linten in mijn haar
Elbert Gonggrijp
11 mei 2013 — 09:50
voor herhaling vatbaar ware het niet dat de tijd zelf iet stil is gaan staan. maar het kan steeds weer en weer herschreven….leve moederdag? leve moederdag…
alja
12 mei 2013 — 08:33
Dank.