uitstel

Ik doe dat wat ik ’s nachts al deed: ik verschuif
Mijn tafels, verplaats de kunst, schuif de bank
Richt de lampen op

Elders, neem dan plaats aan het eind van de
Ruimte en kijk verder, de kat voegt zich bij me
En klemt zich vast

Hij weet dat ik na een minuut weer opsta en door
Wil, hij wil rust en zijn kussen, ik wil bezoekers
En vragen:

Heeft u altijd al hier gewoond? Of hoe vaak en
Veel de zon schijnt, maar dan niet in deze vertrekken
Maar in de schilderijen, hoe

Het zwart paars blijkt met daarin ook groen en rood
Of hoe de merken van haar zilver oplichten, hoe
Zijn handen

De klei opnieuw vormen, hoe mijn papier droogt
En dan vanachter die tekens mijn nieuwe thuiskomst:
Alleen daar te zijn