Hoe wonderlijk toch hoe iedere keer weer de
Titel van de volgende log, geplukt uit de voorgaande
Zo past bij de woorden die volgen: vroeg

In de ochtend deze aanvulling, mijn ritme, het
Systeem, mijn struktuur, alsof ik naast dat religieuze
Telepathische gaven heb, weet

Wanneer het mijn moeder is die belt en vervolgens
Zwijgt, weet waaraan mijn grote zoon denkt als
Zijn ogen over mijn regels

Vliegen, hij herhaalt zich zijn kindertijd, op zoek
Naar de omslag in de beleving, zijn vrolijkheid
Verdwenen maar

Wanneer of waarom, dat ik het antwoord weet
En ook wel die vraag, me zo pijnlijk bewust van
Dat we nalaten en hoewel

Het huis geurt naar de kerstbroden en tulbanden
Rum ontstijgt uit bitterkoekjespudding en cake
Is de honger groter dan

Alles waarmee ik ons ooit voeden kan, dat zou
Mijn aanvulling moeten zijn, mijn ritme, mijn systeem
En mijn struktuur