haar weilanden

Als ik slaap, droom ik niet over mijn moeder maar
Steekt een lief van toen veiligheidsspelden in

Mijn gezicht, trekt rondjes met viltstift over mijn
Voorhoofd en schrijft me

Nog steeds en weer opnieuw van me te houden, ik
Zie hem op elke hoek van de straat

Als ik wakker ben, hoor ik het lichaam van mijn
Mamma knappen, de huid

Wijkt al, de blauwe plekken trekken niet meer weg
Ik trek met mijn vinger over haar

Gezicht, leg wat post aan haar voeteneind en kijk toe
Hoe men haar sluit

De schroeven aandraait, het gewicht verplaatst van
Mij naar

Het witte satijn, dan gaat het stapvoets door de straten
En voorbij aan mij