Ik heb een dag aan mijn leven toegevoegd:
zon, wind, gedachten zonder gewicht,
gedachten waarin de tijd
zoemende stil hing.
Het hinniken van de natuur
tussen de bladeren.
Mijn lichaam dat jouw lichaam liefhad
als een boom de aarde.

Het bestaan etend,
de herinnering voedend,
zag ik mijzelf, een verre dag na deze,
gebogen over mijzelf
de uren tellen

als een vrek.

Bert Voeten, Een dag
uit de verzameling gedichten die ik voor mijn vader overschreef,
5 december 1972