Als ik de deur uitloop, een buurvrouw passeer
Met hond die me vragend toeroept ‘naar je
Werk?’ ik haastig, de
Hond treuzelend aan de waterkant, antwoord ik
Te laat, ik keer me niet meer om waar zij
Enthousiast hurkt bij
Zijn uitwerpselen, later zou mijn mamma mij
Ongeveer hetzelfde vragen, ‘waar leef je van?’
En opnieuw wachtte ik
Tot zij misschien een antwoord zou verzinnen
En weer later joelde de boekenman vanuit zijn
Deuropening, ‘druk
Zeker?’ mijn jaspanden fladderden, ik moest
Zijn kramen vermijden, de weg leek afgezet
Tot ik de deur weer
Achter me sloot, hee, zegt de kleine, ik dacht
Dat je gewoon nog in huis was en misschien
Uitgeslapen had
elbert gonggrijp
22 juli 2012 — 11:07
Een humoristische en herkenbare situatie. Nooit naar de bekende weg vragen. Het antwoord blijft een steken tussen twijfelen en ontwijken. Dat het er niet toe doet is echter onomstotelijk bewezen… Je bestaat….