In onze familie is schrijver geen eerzaam beroep
Het is de droom van mijn vader, kasten vol boeken
Die nog ongelezen staan te wachten, een reis naar
Parijs die halverwege gekeerd werd, een zweven
Boven ons en nauwelijks

Luisteren, hetzelfde dus als besluiten geen gitaar
Meer te willen spelen omdat het niet meer bij
Het oude leven past (de student), de studie opgeven
Omdat de droom bedrog lijkt (de kleine) of de man
De deur uit zetten als blijkt dat

Wij onmogelijk geschikt zijn voor het huwelijk
(uw voormalig atelierhouder) en bij dat alles geen
Alternatief hebben voor de mogelijke leegte die
Ontstaat dan wel soelaas bieden voor een mogelijk
Verdriet laat staan

Het plan voor de enige en echte ware toekomst
Kortom, de konstruktie ontbreekt, er is geen systeem
En wij overleven slechts door de toevallige bereidheid
Van een ander die met kleine duwtjes in de rug ons
Verder helpt

Dus zegt mijn mamma dat ze geen antwoord geeft
Als men haar vraagt wat A. nu zoal doet en vervolgens
Weet A. niet meer wat ze doet behalve W. een beetje
Helpen die volgens mijn mamma toch ook geen
Betrekking heeft, dit in tegenstelling tot

Overige familieleden die allemaal geslaagd in het
Leven enig maatschappelijk sukses en verantwoording
Dragen, niet dat ze wil antwoorden, ze zoekt een juiste
Formulering en kijkt me zwijgend aan, dat is wat ik
Doe, zeg ik dan maar

Proberen een woord te vinden dat voldoet, proberen
Een gebaar te vinden dat blijft, proberen een zin te
Vinden die ons thuisbrengt, proberen een regel te
Vinden die dit alles omvat: onze hopeloosheid en
Vergeefsheid daarbij

weblog van 8 februari 2011
getiteld een licht meegeven van