Misschien is dat het wel
Een plek om naar terug te keren
De bron, het dal waarin de herders sliepen
Zich laafden om de volgende morgen
Opnieuw de bergen in te trekken
En die avond opnieuw het dal te vinden

Lag het gisteren niet op een andere plek?
Was het gisteren niet groener en dieper?
Misschien is het dat uiteindelijk wel
Dat het meereist in de tijd
Zich verplaatst waarheen je gaat
Zich automatisch opvouwt en ontvouwt
Elke plek een bestemming

dit gedichtje (2005, opgenomen in de 1e uitgave van Atelier9en40
de bundel met Nina Barhorst), als een in memoriam voor Theo Kemperman, fotograaf.
“Aan het eind gaat het leven aan je ogen voorbij in een flits, als een film, zeggen ze. Geef mij maar een stilstaand beeld, een foto, iets om wat langer bij stil te staan.”
Theo had een tweetal exposities in Atelier9en40 en versloeg dikwijls openingen in het atelier.