Tussen de jassen en een deur staat het attribuut dat nog
bevestigd en opgehangen moet, ontdaan van

de kartonnen verpakking maar nog in het plastic, een
briefje met handleiding en schroeven en bouten

in een bungelend zakje daarnaast, in de mail nog een
extra toelichting en in mijzelf een groeiende

paniek hoe dat ooit op de juiste plek te krijgen zonder
iets voorgoed te beschadigen. Al twee keer

belde ik met de klantenservice en eigenlijk wilde ik het
ding gewoon vergeten, net doen alsof het niet

aangeschaft was, wat had ik nu eigenlijk ook nodig, en
hoe moeilijk onafhankelijk te blijven, en ik denk

aan het Chinees dat dichter P. achter elkaar zette in een
hilarisch versje over het worstelen met instructies.

 

 

(nu eerst op de knieën voor de boekenkast om te kijken welk versje dat was)