Ik heb je nooit meegenomen naar het dal. Ik heb het beschreven, de gladde platen graniet, het snelle brakke water en bijna lichtgevende mos. Jij hebt me ook nooit mee naar huis genomen. Tussen coördinaten, dat is waar we bestonden. Misschien geldt dat voor alle relaties. Uiteindelijk willen we versies die we niet kunnen krijgen, herschikkingen in de tijd. We willen dat een wijze en door het leven getekende persoon van de andere kant zegt hoe het is, en wat er zal gebeuren, we willen weer kind gemaakt worden. Ik zeg tegen mezelf dat de redenen praktisch zijn, sociaal; het gaat er gewoon om dat iemand mijn hand vasthoudt bij een moeilijke oversteek, zoals Naomi mijn hand pakte om over de greppels op de hei te komen.
Spring, Edith. Hij is niet diep.

 

uit Burntcoat, Sarah Hall, Londen, 2021
vertaald tot Het atelier, door Karina van Santen en Martine Vosmaer, Ambo/Anthos, 2022