Misschien dat als je de titel weghaalt, de vermaledijde
omschrijving, de aanduiding op de officiële

documenten, het de beperking opheft. Dat je niet langer
de lezer dient maar alleen jezelf, geen stempel

krijgt voor passeren, oversteken en het zwemmen van
grote afstanden, geen taartje na afloop en

zeker geen zweterige handdruk maar gewoon en bijna
onzichtbaar het kunstje doet. Dat als je niet

kijkt naar wat er achter je naam volgt je gewoon iedereen
kunt zijn en alles kunt doen. Het spelen van

staatsgevaarlijke spion, klimtoestel op regenachtige dagen,
koorddanser in onnadenkende uren en de

allerliefste altijd die luistert naar niets en voordat ze geroepen
wordt als een duikelaartje verschijnt.