Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

in haar broekzak

Als er te lang wordt gewacht, geaarzeld boven de toetsen, het
gewone werk het overneemt, de deuren beneden al

ontsloten, de motor al gestart, de sigaret van de benedenbuurman
al in het trappenhuis aangestoken, het lijf

bijna wakker, verdwijnt de tekst die als een ballon boven het
hoofd hing. Dan kan er meteen gekeken worden of

elders dringend antwoord gegeven moet, welke broek mevrouw
Z. draagt en of in het badje in de achtertuin nog

de restanten van gisteren drijven. Het feestartikel wiegt verder
op de verkoelende bries en leeg blijft

het scherm tegenover, er flikkert alleen een lampje en na even
lost ook dat licht op. Als we nu gewoon

het toestel dichtklappen, kunnen we nog doen alsof de nacht
niet voorbij is en pas morgen de ochtend komt.

« »