“Zijn schrijverschap was ingegeven door teleurstelling in de mensen uit zijn omgeving en toch was het doordrenkt van de hoop dat ergens iemand hem zou begrijpen; zijn boek is gericht aan iedereen en niemand in het bijzonder. Hij was zich bewust van de paradox dat hij zijn zielenroerselen aan vreemden in boekhandels blootgaf:
Een vermakelijke gedachte, dat ik veel dingen die ik niemand zou willen vertellen, wel aan het publiek vertel, en mijn trouwste vrienden voor mijn meest geheime kennis en gedachten naar een boekverkoper verwijs.”

Alain de Botton over Montaigne, uit The consolations of philosophy