Discipline, lees ik, is eigenlijk automatisme en leuk
dat je jezelf hebt aangeleerd bepaalde handelingen
op een bepaald tijdstip te doen maar
de gewoonte is geen teken van beheersing, kracht of
zelf opgelegde taak, simpel het gevolg van iets heel
vaak doen zonder daarbij nog na te
denken. Zoals brood smeren na het opstaan en deze
werktuiglijk in een trommeltje stoppen met een appel
en een briefje erbij, een kus plaatsen op
een slaperige wang, de fiets buiten zetten en de deur
van de steeg alvast los, het regenpak in de fietstas,
even een kneepje in de achterband. Zoals
het apparaat aanzetten dat zoemend je begeleid naar
het koffiekopje, de douche, het toilet dat eindelijk
doorgespoeld wordt, het gordijn omhoog, de
borstel waarmee je je haar fatsoeneert tot je met een
plofje op de stoel zucht en de eerste regel typt die
gewoon altijd al in je hoofd zit.
Elbert Gonggrijp
8 juni 2018 — 07:33
Magnifiek dit gedicht!
Geheel uit discipline volgt hier een automatisch antwoord. No reply…
Je wordt door de beelden meegevoerd in de handelingen die je als mens zoal in de vroege ochtend hebt uit te voeren zoals ik dat nu doe als reactie. En dat dan de eerste regel voor een gedicht dan zeker op zich laat wachten spreekt voor zich….
Jammer dat ik het niet voor je delen kan wegens deactivatie van mijn Facebook account, maar bij dit gedicht had ik het zeker gedaan….
Lieve groetjes,
Elbert xxx
alja
8 juni 2018 — 07:40
dank je wel (niet geheel automatisch)