De plek naar de schoenendoos was beschreven, trap
op, links achter, rechts voor, misschien dat

er nu twee dozen stonden maar ze waren zeker te tillen,
pas op voor de losse vloerbedekking, de

plaatsen in het zwarte kastje liggen over de landsgrenzen,
een doolhof waarboven hij nu grijnst, sceptisch

over onze kleine stappen en radeloos turen in de verte,
teveel bagage op onze rug, de ene gier volgt

de andere, krassend over onze hoofden, er zijn bankjes
om uit te rusten maar ze staan

boven een ravijn, we verliezen schoen, moed en zicht,
aarzelend bij touwladder, kabelbaan en lift,

hebben geen juist entreebewijs, staan in de wachtrij voor
toegang en missen de grootste attractie.

 

(hoewel de site van Meander weer leesbaar is, is ze nog niet werkbaar)