geen hemel, geen God

Bij alles dat ik de volgende uren doe, ben ik doordrongen
van het gemak waarmee, de vanzelfsprekendheid,

de snelheid, de ontmoetingen met de ander, het reizen naar
een vreemde stad, het buiten zijn, het praten.

Er is zon, vogels fluiten, mensen zijn aardig, er ligt niets
in het gras verscholen dan wat plastic, een

hond is langs gekomen, een kind liet een fietsje liggen. Een
halve boterham steekt uit de prullenbak. Er

is vertrek en aankomst, maar bovenal keert men alleen maar
thuis nadat men weggeweest is. Zijn stem

zit in mijn mobiel, hij eindigt vragend vaak, niet dan? Toch
was het nooit een echt verzoek, nou ja,

cakejes misschien voor bij de vergadering en een precies
tijdstip zodat hij de deur los kon draaien.