Met 38 verkochte exemplaren van ons officieel debuut van vorig
jaar zijn wij een bestsellerauteur die na
afrekening van de 21 euro 38 aan de bijstand een herdruk verdient,
een extra toetje, een signeersessie op alle plekken
behalve voorin de bundel en een lauwerkrans waarin ons hoofd
blijft steken. Gevraagd naar redenen voor succes
horen wij altijd dat het niet aan ons zou liggen, men gelooft nog
altijd in ons, hoewel dat hinderlijke meervoud van mij
eigenlijk een elitaire houding is waarmee ik me niet geliefd maak,
en misschien kan ik ook iets aan de vorm doen
waarmee ik mezelf herhaal, maar heus, er blijft nog genoeg over,
men moet het alleen nog zien en willen, de
uitgever incluis. De schrijver liet zich allang omscholen tot een
animeermeisje van zekere omvang en dito allooi.
elbert gonggrijp
1 april 2018 — 08:57
Lieve Alja,
wat je allemaal niet voor je vak moet doen… Maar als het verkoopt, waarom niet? Grappig stuk poëzie dit…
Liefs,
Elbert
alja
1 april 2018 — 09:14
het moest hartverscheurend zijn….
John Zwart
1 april 2018 — 20:20
Ik hou wel van die zelfspot.
Ook al zeggen sommige mensen dat het vissen naar complimentjes is.
En misschien is dat dan weer omdat ik mezelf ook niet altijd zie zitten.
Of toch?