Hij zegt dat ik een echte schrijver ben en
Leef als zodanig, ik weet
Het nog zo net niet, er is wind die de roze
Bloesem reeds weg waait
Wind die het pad naast de molens doet
Slingeren, het water
Opstuwt, wind die stoot en trekt aan mijn
Lijf, mijn wangen rood kleurt
En hij is nergens, als ik een echte schrijver
Was, bedoel ik, had hij
Dan niet zijn hand op mijn rug gelegd en
Me voortgeduwd, mijn
Laarzen uitgetrokken bij thuiskomst en
Me neergelegd?
zoete zware geuren, 17 april 2014
woutervanheiningen
26 september 2016 — 08:05
Want dat doe je voor echte schrijvers 😉
alja
26 september 2016 — 09:17
🙂