De enige reden voor haar zwarte krullen
was het feit dat hij ze had, de
overleden lief. Ze had gemist hoe ze haar
hand door zijn haren had gevoeld.
Ze wilde hem terug. De kapper maakte
haar zijn evenbeeld.
Nu tegenover mij herken ik haar niet. De
rouwtijd was blijkbaar over.
Voor haar ogen hing een blond gordijn.
Achter in haar nek lag een
opgerold gebaar. Alles vastgezet met speldjes
waarover een bibberend pantermotiefje.
Ook hij lag achter haar. Nu alleen nog de
juiste kleur lipstick vinden.
alja
4 april 2015 — 19:47
🙂