de rest

De kat kijkt naar mijn huilen, ik zeg
dat het zo weer over is, een

beetje zoals ik tijdens mijn gymoefeningen
zeg dat ik zo weer ophoud, het

moet nu eenmaal en er is geen reden voor
hem in mijn kuiten te bijten,

naar mijn voeten te loeren en te spelen met
mijn uitstekende gebaren.

Oké, zegt hij. We doen gewoon, zeg ik
later, alsof er niets gebeurt.

De oorlog buiten gaat voorbij. De vrede
komt na de radeloosheid zoals

vrienden komen na een week niemand
gesproken te hebben,

behalve dan de kat. Alles gebeurt evengoed
wel, zegt hij, en springt.