De kat kijkt naar mijn huilen, ik zeg
dat het zo weer over is, een
beetje zoals ik tijdens mijn gymoefeningen
zeg dat ik zo weer ophoud, het
moet nu eenmaal en er is geen reden voor
hem in mijn kuiten te bijten,
naar mijn voeten te loeren en te spelen met
mijn uitstekende gebaren.
Oké, zegt hij. We doen gewoon, zeg ik
later, alsof er niets gebeurt.
De oorlog buiten gaat voorbij. De vrede
komt na de radeloosheid zoals
vrienden komen na een week niemand
gesproken te hebben,
behalve dan de kat. Alles gebeurt evengoed
wel, zegt hij, en springt.
Wouter Van Heiningen
2 januari 2015 — 12:15
Een heel mooi, poëtisch en warm 2015 toegewenst Alja!
alja
2 januari 2015 — 12:19
jij ook, dank je wel