terwijl ik me verwonder
over wie toch de “hij”
in een gedicht is
waarin een dichteres speelt
met woorden in meervoud als
strepen, bomen, bladeren
stippen, slagen, randen, vogels
en in enkelvoud als
aarde, dans
(moederaarde?
dan had ze er toch
met “zij” naar verwezen
dans dan?
de dans der dansen?
zou die de “hij” zijn die
zakt, landt, loslaat, valt
of nee, natuurlijk
daar staat het:)
erf
dat alles opvangt
die vervolgens op zijn beurt
zakt, landt, loslaat, valt
maar dan omhoog
bots ik
tegen een rand
van een stoep, ja
en niet zo’n beetje ook
Wouter Veldboer, op de fiets
reaktie op mijn ‘haar beesten’ van eergisteren
hans altena
11 december 2014 — 08:31
het calvinisme van de verbeelding die geen suggestie toelaat zonder toelichting in de kantlijn, goedgekeurd door de 31 artikelen van de dorre taal
alja
11 december 2014 — 08:48
en zo ken ik je weer 🙂
Wouter Veldboer
11 december 2014 — 09:16
Ik ben ook zo vrij. Hij verwijst dus volgens jou naar luchtruim, maar erf kan volgens mij ook (zie mijn gedicht OP DE FIETS), daar ik niet van de calvinistische leer ben, maar als mijn verbeelding er even niet bij kan en ik niet zo snel als anderen ergens een beeld bij kan vormen, dan vraag ik om toelichting aan de dichter, hoewel dat bij gedichten niet mag, ik weet het, maar ook daar staat bij mij het calvinisme me niet bij in de weg. Niets eigenlijk. Bedankt voor je antwoord, Alja!
HAAR BEESTEN
Vliegtuigstrepen zakken langzaam door
de takken van de bomen, landen
op de paar bladeren die nog resten, vervagen
dan terwijl de zwarte stippen
traag loslaten en gelijk met de vogels op
het natte erf vallen, rondom.
HIJ (= het luchtruim dus, maar volgens mij kan het erf ook)
doet hetzelfde, ik kijk totdat de strepen
zich kruisen, voel het gewicht,
de vleugelslagen, de zwarte aarde, de dans.
Zwaarder de vlucht: ontkomen aan
zichzelf, ritselend aan de rafelige randen,
dan op gelijke hoogte met.
Voor even. Het luchtruim vol van vogels,
wit nu en stijgend.
alja
11 december 2014 — 09:39
Wouter, de Hij is geen van beiden, ik zal de discussie, hoe prettig en vermakelijk en leerzaam misschien, eindigen. De Hij is simpelweg de man, het gedicht erotisch. Denk om de stoepranden!
Wouter Veldboer
17 december 2014 — 15:40
als je het eenmaal ziet, zie je niks anders meer, als in dit soort tekeningen: http://www.gissenenmissen.nl/uploaded_files/woman.gif
alja
23 december 2014 — 07:42
🙂