toen

O die zee tussen ons, dat trage water, dat
donkere blauw, in je ogen

hetzelfde, alleen nu met de zon erin en
de kracht van je golfslag, je

gaat opnieuw de wereld over, je zult er
niet zijn als ik mijn vingers

je haar wil laten vlechten en waar ben je
als de mijne weg waaien, je

vertelt het me terwijl je eet, je mond kauwt
en slikt en je lacht

tegelijkertijd, wat ga jij eten, vraag je maar
ik ben misselijk van verdriet.

Later stuur ik je een foto van een volle schaal
heldere kleuren, de helft

gooi ik weg, je zwaait, het duurt even voordat
de beweging stolt.

Later beloof je mij kinderen met heldere ogen
en een gezonde eetlust.

(nu ik de hoofdletter weglaat, geeft de spellingcontrole aan dat zij haar mist)