Een enkel geluid in de verder stille ochtend-
dorpsstraat is erger dan de schrille
Tonen van de ontwaakte stad, minutenlang
Probeert iemand te ontkomen, elke
Keer weer slaat de brommer af, het dorp
Wacht nog, met open ramen
Scheldt zij terug, in de stad valt het herhaald
Geluid tussen alle andere beweging
Daar valt ook mijn zijn in het niet bij het
Hier zijn: de merel schrikt op
De pad verstopt zich, de tak buigt, de stoel
Vraagt rechtgezet te worden
De aarde vraagt om water, daar vraagt een
Enkeling een kus, met
Open mond blus ik het vuur, hier blaas ik
Lucht tussen de kruiselingse takken
Hans altena
8 augustus 2014 — 08:49
Hier breng je je liefde voor de afgelegen plek wel heel mooi en tegelijk zuiver onder woorden
alja
8 augustus 2014 — 12:13
er schuilen gevaren aan het kluizenaar zijn 🙂