Terwijl ik aanneem eerst op blote knieën
Langs deze hoofdweg te moeten of

Op zijn minst langs dit grintpad en dan
Achter door de tuin

Gebukt onder het keukenraam van mijn
Mamma, scheldend op

De grote vogels, de man, vrouwen die zo
Nodig moeten, haar

Situatie, maken anderen gewoon hun
Aantekeningen te gelde

Mijn verzameling wacht nog op haar gebaar:
Een knikje met het hoofd

Haar hand even om mijn pols, haar taart in
Punten, de kruimels voor de kleine vogels

 

(ik werk nog aan de bundel rond mijn mamma)