Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

de elven in het woud

Het gemak waarmee hij mijn bocht neemt
De zwaai van de auto op

Mijn erf, is dezelfde als waarmee wij jaren
Al praten via het scherm

Is elkaar kennen zonder de ontmoeting, is
Thuiskomen in

Ons leven, is iets meegeven voor onderweg
Zeggen ‘jongen, doe een sjaal om’

Vertaald tot ‘houd alsjeblieft niet op met
Schrijven’, dan het kussensloop

Vol met mijn fietstochten naar de grote stad
Hongerig zoeken in de schappen

Aarzelend dansen nog, hij draagt het op zijn
Schouder als lichte last

 

 

« »