schaarse ingrediënten

Lief bruidspaar en lieve gasten,

Dankzij Rosa wisten wij – en ik betrek mijn ouders, mijn andere kinderen, mijn mannen, de kunstenaars uit mijn atelier, de dichters, de buren en een handjevol passanten hierbij –
alles over – en niet perse in deze volgorde:
Disneyland en het vliegen ernaar toe, de driehoeksverhouding tussen Donald, Katrien en Guus, debating skills, nanotechnologie, de locatie van de Noord- dan wel Zuidpool en de wel of niet aanwezigheid van pinguïns, computers en hun toepassingen dan wel het beheren daarvan, research maar dan niet als excuus voor luiheid, sinaasappels en appels maar dan hun inzet als bewijsmateriaal voor het zonnestelsel, akward situations die je als vanzelf krijgt door een combinatie van deze opsomming, het hoofdredacteurschap van Science of Nature, gala’s en de bijbehorende outfit, het nemen van een winkelstraat op hoge hak, schoonmaken van kantoorgebouwen, netwerken maar niet perse op die plek, roze mantelpakjes en het doel, focus, resultaat in al haar systemen, dat Jarvis Cocker niet de broer is van Joe, whisky best samengaat met bloody mary hoewel tomatensap weer niet in de koffie kan, handigheid inzake het regelen van dingen als vervoer op het laatste moment, inzicht in situaties rond strandende treinen, onwillig winkelpersoneel of juiste maat van het een en ander, koude handen, lenzen dan wel brillen dan wel trolleys, sjaals en paarlen knopjes, sowieso de juiste knopjes en de gebruiksaanwijzing van, mijn breiwerken en het uitzakken van katoen dan wel het vergeten patroon, Leiden, Londen en de voltallige bezetting van deze eetzaal inclusief haar gewoontes, achtergrond en toekomstplan, de H&M, stelligheid, vastberadenheid, tofu en culyflower, niezen als gevolg van kattenharen, optimale effekten – van mijn websites tot kleding met lengtestreep, bèta gericht zijn, de vaders van haar vrienden en het verbod daarop, bevroren bananen, conferenties in Geneve, de afwezigheid van zwembandjes, chipszakken of prangende vragen over lijf en leden, tellertjes, grafiekjes en polls, bloesjes, mijn kort leren jasje dat maar 1 dag dicht kon, de kleur camel of ivoor, een boblijn, het manlijk brein, yoga, Shoreditch, het bezweren van krisissen, verloven en de hoogte van de Eye, Wetenschapsgeschiedenis, tot tien tellen, de vergelijking van sommige personen met Johnny Depp, vergelijkingen al dan niet wiskundig uitgelegd, konijnen en dan vooral hun staartjes, zie ook Mr Darcy en het nemen van Bridget ‘just the way she is’, het uitsluiten van verband tussen het weblogbeheer en op middelbare leeftijd gekomen vrouwen, cq het uitsluiten van enig persoonlijk leed dan wel complot tegen laatstgenoemde categorie, mutsen, watjes, Kenaus en andere verschijnselen, de rol van Pi of de wortel van al dit kwaad, kwantummechanica, tunnelen (weer niets van doen hebbend met de tunnelvisie), tienen op cijferlijsten, vmbo-ers en gymnasten, China en gefrituurde insekten op stokjes, een blender, Guy Fawkes, het langste woord, het laatste woord, quality time, collegebanken, Mechelen, giechelen, blond zijn, boos zijn, spreken in het openbaar, dinosaurussen en het verband met God, conventionele normering, internationale veroveringsdrang, koekjes van eigen deeg, skippy ballen, deadlines en high fives, ons bestaan – nog even teruggaand naar die dino’s en de afwezigheid van ingrijpen van hogerhand, vliegvelden en hoe daar je make-up bij te werken, communicatie en het proefondervindelijk vaststellen van iets, Bon Jovi, Villa Achterwerk, een timmerkist, bijles en haar rol in het geheel, dat de juiste verklaring tevens de meest simpele is, richtingsgevoel en het korrekte gebruik van het ondergronds tube stelsel, kolberts die niet blijven hangen achter de deurknop, kapotte naden en zakken met gaten in winterjassen, afgesleten neuzen en hakken van schoeisel binnen wedstrijd-tijd, ambassades en gesprekken op top niveau, 416 mails op mijn voormalig werkadres, het one-of-the-boys zijn, het vermogen tot aanpassing waar en wanneer dan ook, hoeveel rozijntjes er in 1 klein doosje zitten, de prijs van knopen, knikkers en de kapper, Dante, Bulma en honours classes, reislust en Deputies, kerstcd’s en andere playlisten, de Tardis en haar bestuurder, rendieren op wintertruien, teddyberen en valentijnsharten

En toch en maar

Niets nog van bruiloften en partijen, het formaat jurken of bruidsjonker, hoewel we stiekem wel op de hoogte waren van de mogelijkheden van de plaatselijke banketbakker, niets van trouwgeloften of de hoeveelheid verplichtingen waaraan een buitenlander, zoals zij nu is, moet voldoen, niets ook van slumberparty’s voor en wellicht na de huwelijksvoltrekking en niets ook van de kreukvrije zones waarin zich een moeder van de bruid en haar jurk kan bevinden, al hebben we in de voorafgaande jaren veel geoefend met Mr Darcy en wat andere randfiguren waarbij vooral de welwillendheid van Ken als ultiem accessoire van Barbie boekdelen sprak. Dankzij vandaag, dankzij het enthousiasme en de onverdroten ijver van dit jong gehuwde stel, tot een gedenkwaardige, vrolijke, mooie en zinvolle dag, weten wij nu voorgoed wat we gemist hebben en nog moeten missen, al overwegen wij gewoon te doen alsof en de bakker te vragen naar zijn recept, of liever, de bruid en haar bruidegom te vragen naar het geheim. We vermoeden iets, dat vermoeden koesteren we en heel diep van binnen denken we, nee, hopen we, dat iets uit haar jeugd, haar opvoeding, haar ons kind zijn, haar tot hier heeft gebracht, in ieder geval ons, tot hier, tot vandaag, heeft gebracht. Daarom en om de herinnering vast te houden, te delen wellicht, overhandig ik de bruid een samenvatting van haar leven tot nu toe, slechts gezien in de ogen van haar bezorgde maar trotse moeder – een verslag dat de bruidegom af en toe omvat, ik borduurde per slot van rekening al jaren geleden een t-shirt voor hem met angstaanjagende dino’s en uitgroeiende varens, al kan het zijn dat hij die niet als zodanig herkende – een registratie van Rosa als baby, als kind, als tiener, als – groter en wijzer dan ik – , vriendin, toehoorder, raadgever, onmiskenbaar dochter. Een dochter gezien door de ogen van haar broertjes, haar vader, haar omgeving, haar grootouders, haar vrienden maar vooral door de toegeknepen ogen van haar moeder – alsof je in een stralende zomer de zon aanschouwt, je hebt je zonnebril vergeten maar kan niet anders dan blijven kijken naar Haar.
Hoe zij zichzelf zag, zit ook in deze doos: zodoende is het de blauwe Tardis geworden die wij even geleend hebben van Dr Who en waarmee we – in navolging van hem -door de tijd reizen. Hoe zij anderen zag en wat ze vond van het leven zit tevens ingesloten – daarbij licht ik alleen die werken uit die betrekking hebben op vandaag of op Rosa’s voorspellende krachten: u ziet hier dat zij reeds internationale betrekkingen koesterde op jonge leeftijd en daar ook een partner bijvoegde. Haar doelgericht en systematisch denken hebben deze tekeningen tot leven gebracht, al scheelt het natuurlijk dat ze Yorick tegenkwam en hem alles behalve een ‘sukkel’ vond en dat de maan, volgens haar oma, in de goede stand stond.

Al dat licht en alle goede standen van de maan, sterren en andere planeten, alle voorspoed en geluk, maar ook alle kracht, wijsheid en overleg wens ik mijn meisje en haar man, de adoptie is hierbij een feit, Yorick, ik zal dat nog even met je ouders regelen,
een heilsdronk op hen beiden!

speech tijdens het niet officiële gedeelte, huwelijk Rosa van Boheemen-Runhardt en Yorick van Boheemen-Runhardt, 15 maart 2014

de bruid ontving de bundel Rosaling, samengesteld in de week voor haar huwelijk uit gedichten, logs, brieffragmenten waarin haar naam dan wel persoon voorkomt als
Rosa, Rebecca, oudste, dochter, kind, vriendin,
gerangschikt van nieuw naar oud, in drie delen: de periode 2014 tot en met 2009,
de jaren 2008 en 2007, de jaren 2006 tot en met 1986
en met behoud van mijn voorkeurspelling en falend interpunctiebeleid,
zoals het oorspronkelijk gepubliceerd is op mijn weblog,
en slechts in de oplage van 1 stuk gemaakt