bravoure

Hoewel de oude dichter streng is, kussen we
Elkaar hartelijk, ik ruik zijn tabak, hij

Het Opium van Yves Saint Laurent en zoals
Altijd wil ik na dat ‘meisje’

Kleven aan zijn lijf en horen dat het desondanks
Goed is, dat alles

Van mij, dan stoort dichter Z. terwijl mevrouw
K. nog even wat tussenvoegt

Het gekrakeel eindigt zelfs niet in het toilet
Dus zoek ik mezelf in de zaal

Waar drie gillende meisjes hun stemmen op
Elkaar afstellen, de een

Wiebelt mollig op enorm hoge hakken, de benen
Van huidskleur vieze glans

Ergens achter mij zegt hij vast weer dat het
Teveel is, de poging, dat

Willen blijven, dat maar bewijzen dat ik het
Heus wel kan