Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

de geesten

Er zijn mannen die met grote pas en autosleutels
In de hand door mijn kamers stappen als

Door mijn lijf, slordig in de hoeken maar opgewekt
En druk pratend, vrouwen die

Losgelaten worden in de achtertuin en alvast gaan
Bedenken welke kruiden ze gaan planten

Ondertussen een plas willen doen achter de tweede
Deur links en dus nog beneden staan terwijl

Hij al boven is, er zijn vrouwen die bij de arm
Worden genomen, eentje loopt zelfs hand in hand

Een uitdaging als deze is geen probleem, ze zijn
Er zeker van dat het gaat lukken

En zo met z’n twee rusten ze uit op mijn dakterras
De zon nog voelbaar

Er zijn stellen die elkaar kruisen op de overloop
Elkaar inschattend naar kapitaal en

Daadkracht terwijl ik beneden de krant lees, de
Cd speler op replay en de kat

Zich vertwijfeld afvraagt wanneer de rust weerkeert
Tot slot zet een man zijn

Fiets in de hal, sluit de deur achter zich, en verovert
Het hele pand, de hele nacht

Droom ik dat hij hier op staat, zijn vriend schenkt
Whisky in kleine glazen, tot op de straat

Staan luidruchtige mannen, zoals bij mij staat ook
Hier de deur open

 

 

« »