Was het eerst volkomen normaal zoveel over mijn
Hoofdpersoon te weten, te schrijven, allengs
Wordt de opdracht zwaarder, hachelijker

Zelfs sinister en blijkens de slapeloze uren ook
Ongezonder, het is alsof ik dat leven overneem en
Terecht gebukt ga onder

Dan is het bijna te laat om me terug te trekken, ook
Als schrijver terwijl het ook nog geen tijd is om te
Stoppen, een vreemde balans tussen

En hoewel ik in de ochtenden aarzel, maak ik het
Epos af, steeds leger wordend, steeds stiller en ook
Steeds meer een ander