Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

onze verzinsels

Als het nacht is, komen zijn verhalen, achterover
Vallend op mijn bed

Vervolgens tast ik met ogen dicht daar naar, zijn
Zachte pyjamabroek, zijn

Shirt, zijn krullen, zijn polsen, de mijne slapen en
Toch stel ik hem de vragen

Knijp, priem, kietel, omklem, duw, alles dat de
Pijn van het voelen

Teniet doet, amputatie, stel ik voor of de lieve Heer
Vragen het over te doen

Hij lacht met me mee, sluipt dan de deur weer uit
Ik zie hem, hoor hoe hij

Aarzelend opnieuw intrek neemt, droom over een
Huis vol geluk

 

 

« »