Hoe ook de schikgodinnen u onthemen,
ik blijf u abstraheren als voorheen,
krachtens het standpunt dat ik in moet nemen
tegen het standpunt in van iedereen,

dat gij, ofschoon alles veranderd scheen,
dezelfde zijt, dat ge niet kunt verkleinen
binnen de eenmaal vastgestelde lijnen,
waaruit alleen de achtergrond verdween.
Over de hongervlakte van de tijd
roteert de verte om een oud profijt.
Uw koudefronten naderen vannacht.
De ijzel buiten laat zijn spelden vallen.
Diep in het huis waken de priemgetallen
en heeft het fundament zijn dommekracht.

Gerrit Achterberg, Potentieel
uit: Voorbij de laatste stad