Hoe je soms samen met hem rondloopt in
De kamer, gaat zitten in zijn stoel, de krant
Openslaat, de bril vergeten op het hoofd
En dan, hem aankijkend
Weer die ander bent, hoe je ziet hoe hij
Leest, zichzelf ontvouwt
En tegelijkertijd weg vliegt van jou, hoe
De grote handen driftig
Het papier verkreukelen maar alle woorden
Nog daar zijn
En jij niet gezegd hebt dat je van hem houdt
Omdat je nog niet schrijven kon
Hoe je dan weer verdwijnt in hem, je bril
Zoekt en je ogen samenknijpt
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x