Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

de vlekken dansend

Hij mist ons, zegt hij, hij kijkt blijkbaar al dubbel van
De drank of heeft het over mijn borsten, ik ben ik en
Nooit wij tenzij naast mijn jongens in het leer en
Dwars over straat tegen de rest van de wereld, hij
Kan nog net kruisjes intikken in het kleine wereldje
Dat hem rest, een beslagen mobiel ergens in een toilet
Ergens in een kroeg ergens in dit land, eerst eentje en
Dan drie en dan een heel leventje vol, ik reageer niet
Maar het maakt me sentimenteel en vreselijk moe
Bijna zoals dat telefoontje dat mijn ouders even
Onvindbaar zijn, niet reageren maar later gewoon
De tuin ingelopen blijken te zijn en ruziën bij de
Resten van de boom, een ander kruis in een andere
Wereld, sentimenten ook daar, een vader die zal staan
Huilen bij het aanrecht om alles dat hij haar aandeed
Het grote lijf dat zich krimpt om kleiner geworden
Haar om vergeving te vragen, genade die nooit ge-
Schonken wordt tenzij, ieder jaar opnieuw de schuld
En spijt die niet ingelost het volgend jaar opnieuw
Daar aan het aanrecht staat, ik zie het gezicht vanuit
Het raam en wil meteen rechtsomkeert maken, mijn
Moeder zit op haar hurken tegen de kachel aan en
Verschuilt zich onder de vensterbanken, ze past
Precies, aan de beddenrand leerden wij dat de dag
Pas voorbij was als alle fouten bekend waren en er
Om vergeving gebeden werd, je kunt, zegt ze nu
Ook bidden om herstel, je kunt, zegt ze nu, ook vragen
Om gezondheid en voorspoed en geluk, verkrampt
Komt ze uit haar gebukte houding overeind, even
Duizelig zodat ik haar vast houd, ik wil niet meer
Ik wil niet meer voelen, ik wil niet dat broze, dat
Tere, dat koude, dat verdriet, de harde vloer onder
Mijn knieën, ik fiets langs het kerkhof en zoek het
Graf met de beertjes en de auto’s en de roestige pijl
En het ‘game is over’, er staat een kerstboompje met
Een slinger in de knoop, er ligt een kerstkaart met
Waterige letters, het water beukt hoog tegen de
Zompige randen van, een jongetje speelt met de
Resten van een vuurpijl, de grond ziet rood, ik
Wil er niet over praten, zeg ik hem maar missen
Doe ik jullie ook

log van 01 januari 2007 getiteld to be righteous

 

 

« »