Er zijn van die zaken, waarvan men wel gehoord en wier bestaan men wel vermoed heeft, maar waarvan de belangrijkheid, de uitgestrektheid en de geheime inhoud voor buitenstaanders en leken verborgen blijven. ”
Zo luidt een passage uit het boekje over de geschiedenis van het kostuumbedrijf A. Serné en zoon. Deze beschrijving slaat zeer zeker ook op de Arend Serné uit deze film.
Om de hoek van de straat woont Arend, een vriendelijke man bij wie W. wel eens een verjaarsfeest heeft genoten, samen met de hele buurt. W. heeft altijd zijn camera bij zich, foto’s van hem treffen nu juist de essentie, zegt Arend later. Dat is de reden W. te vragen zijn collectie sieraden op beeld te komen vastleggen. Foto’s worden bewegende beelden en de opdracht wordt een ontmoeting tussen Arend en mij – ik heb iets met sieraden, kleding en nog meer met het verhaal achter ieder persoon, elk voorwerp.
(…….)

 

 

 

Niets meer te zijn dan meester van haar beweging:
Koude steen in warme palm, stolling

Van rivier die zich afzet tegen, lijn die vloeide van
Oever tot oever

Bed van kracht, slaap van onschuld, mijn teken
De uiteindelijke bestemming

Alsof ik alsnog met weidse armgebaren kringen veroorzaak
In het al bijna

Stilstaand water, niets meer dan daar te zijn, in die
Hand, dat teken, over die lijn

adam26

 

 

 

 

 

 

Zoals een monnik leven wij: voorbij de wereld
Voorbij het reizen voorbij de tijd

Zoekend naar woorden vinden wij de gebaren:
Vijlen aan het oppervlak, de zaken geduldig

Kerend, de warmte van de huid smelt de weerstand
Die van onszelf, die van de ander

Er is geen ander, het vijlsel belandt op de grond
De hand opent zich

Er is geen andere manier om de rug te rechten: wij
Buigen ons over de materie

Voor even meester over de samenstelling van, in
Onze handpalm het teken

(c) Alja Spaan