het omwoelde zand

Het beeld is dat ik een meisje de trap opdraag
Haar in bed stop, haar toezing, het gezichtje

Een met stro gevuld doekje, strakgetrokken
En getekende wangen

De slaapplaats een houten doosje, duidelijk
Zelfgemaakt, haar ouders

De arrogante J. en haar rokende echtgenoot
Die behalve rijdend in een Citroën DS

Uren op een tussenverdieping zit te tekenen
Dan een deur met elektronische sloten

Waarachter ik kleding bestel, vier witte jassen
Met knopen die ik

Zwaaiend uitdeel aan vier sacherijnige vrouwen
En dan een heel klein

Jurkje voor dat meisje in dat bed, ze komt het
Bij me halen en danst