Zou mijn mamma’s hand die mij, langzaam, loslaat
Niet al lang vervangen moeten zijn door
De mollige struktuur van mijn kinderen, het romig
Witte vel van hun jonge huid
De warmte waarmee zij mij liefkozend wurgen, de
Hitte van hun betoog
Of ook wel de klamme zekerheid van hun bestaan:
Het doel tot overleven, de wereld
Hanteerbaar te maken, de lucht open en blauw; zij
Mij aankijkend alsof zij niet langer
Dat mij verwijt: haar alleen te hebben gelaten op de
Weg van huis naar erf
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x