‘Meneer’, zei Tepper, ‘ik heb gehoord dat u geen fictie meer leest. Maar ik heb net mijn eerste roman gepubliceerd, en ik zou u graag een exemplaar willen overhandigen. ‘ Roth nam het boek aan. Hij feliciteerde Tepper hartelijk. ‘Prachtige titel’, zei hij. ‘Stom dat ik daar zelf nooit aan heb gedacht.’
‘Dankuwel’, zei Tepper.
Roth was nog niet klaar. ‘Zeker, hij is geweldig’, zei hij. ‘Maar ik zou ermee ophouden nu het nog kan. Het is een verschrikkelijk vak. Een marteling. Verschrikkelijk. Je schrijft en je schrijft, en je moet bijna alles weggooien omdat er niks van deugt. Ik zou zeggen: stop ermee. Je wilt dit jezelf niet aandoen. Dat is mijn advies aan jou.’
‘Het is te laat meneer’, zei Tepper, ‘er is geen weg terug. Ik zit erin.’

Volkskrant zaterdag 22 december 2012, Vonk, uit: Iets anders, Bert Wagendorp over Philip Roth die op 7 oktober verklaarde dat hij zijn laatste boek had geschreven