Zomaar bevind ik mij in een bloemenrokje
En met versierde maillot te midden van
Al uw herfstgetijden, een hond rukt zich
Los, de bladeren ruiken naar
Bederf, de kinderen zouden luciferstokjes
In kastanjes duwen en dan
Gingen we lachen om de enge figuren die
Helemaal niet
Eng waren tot ze verschrompeld en door de
Kat bewerkt eindelijk dat
Griezelige gezicht kregen, dan rolden ze
Onder de verwarming en
Klotsend in de stofzuigerslang terwijl – hoe
Ik nu ook dans of
Spring – de bloemen blijven zitten en zich
Vermeerderen in mijn plooien
woutervanheiningen
1 oktober 2012 — 09:11
Ik lees dat bij jou de herfst al in alle hevigheid is losgebarsten. Ik zou er bijna van gaan houden, van de herfst.
elbert gonggrijp
1 oktober 2012 — 17:24
Mooi! En wat de kastanjes betreft moet ik denken aan mijn jeugd dat ik in Hillegom was en bij mijn oma en opa ze verzamelde. Ook wij maakten er figuren mee. Zoals bijvoorbeeld spinnen. Ook met lucifers. Een wollen draad wikkelden wij dan om de lucifers zodat het leek dat ze in hun web zaten….
De eerste kastanjes die naar beneden vallen(De bolsters meestal)zijn voor mij het teken dat de herfst echt begonnen is…
Wat jouw ” gedicht ” betreft: waar haal je toch jouw herinneringen en herkenbare beelden vandaan? Ze zijn heel treffend en ik verbaas mij altijd over de details. Een scherp waarnemingsvermogen… Dingen zien die mij een soort van a ha erlebnis geven… Daarom blijf ik je o.a. volgen, nieuwsgierig naar wat je mij nu weer voor verrassing voorschotelt… En dit is niet gelogen…
Dit wil niet zeggen dat dit altijd zo is. Of het ligt aan de tekst(Een beeld wat mij niet duidelijk word of waar ik mij niet in kan inleven)of mijn staat van ” zijn “. Kan ik de concentratie opbrengen bijv. doordat ik moe of somber ben. Maar ja, dat is natuurlijk iets waar iedere schrijver of dichter mee te maken kan hebben…
Alja, dit heb ik i.i.g. met plezier gelezen…
Groet van een fan….