het handgegraven kanaal

Soms verzin ik mij haar en niet zoals ze daar
Niet zit te zijn maar bukkend voor een overvolle
Koelkast bijvoorbeeld waaruit ze mij

Voor onderweg van alles wil geven, haar briefjes
Tussen de stapels gestreken was of hoe ze met
Priemende ogen vraagt of ik

Hem nog wel eens zie en ook hoe ze huilend mij
Verwijt van God en alles los te leven of erger
Nog, hoe ze niets zegt terwijl ze

Belt, hoe ik haar ademhaling hoor terwijl ik haar
Niet zie zoals zij mij nu niet ziet en ik nog, hijgend
Bijna en met natte wangen

Alleen maar bij haar wil uitrusten van die tocht
Onderweg waar geen proviand mij meer troost noch
Haar schoonschrift mij begeleidt